Wat begon als een persoonlijke zoektocht, leidde uiteindelijk tot een professionele roeping. Als EFT-counsellor helpt Nynke andere stellen bij het herstellen van een veilige verbinding in hun relatie: “Dit werk wordt zoveel krachtiger wanneer je het van binnenuit kent.”

Een oude pijn in een nieuw jasje

Voor haar carrière als counsellor werkte Nynke als projectmanager, onder meer in de zorg en ggz. Maar de drang naar zingeving bracht haar steeds dichter bij het begeleiden van mensen. Na een opleiding maatschappelijk werk en holistisch coachen, besloot ze de leergang bij Stichting EFT Nederland te volgen. De aanleiding was persoonlijk.

“In mijn nieuwe relatie voelde ik een sterke hechtingsangst. Ik had bevestiging nodig, geruststelling, contact. Mijn partner had juist ruimte nodig, autonomie. Het was alsof we elkaars overlevingsstrategieën aanraakten, en dat deden we ook.” Die botsing wakkerde niet alleen oude pijn aan, maar ook de wens om te begrijpen waar deze dynamiek vandaan kwam. “Toen ik Houd me Vast van Sue Johnson las, viel alles op z’n plek. Dit was het: dit ging over mij, maar ook over zoveel anderen.”

De dans tussen aanjager en terugtrekker

Inmiddels ziet Nynke de dans van hechting vrijwel dagelijks in haar praktijk: de ene partner – vaak angstig gehecht – zoekt contact, vraagt om erkenning, wil praten. De andere – meestal vermijdend gehecht – trekt zich terug, relativeert, zoekt afstand. Het gevolg is een patroon waarin partners elkaar juist missen op de momenten dat ze elkaar het hardst nodig hebben.

“De aanjager wil voelen: ik doe ertoe. De terugtrekker voelt zich onder druk gezet, en ervaart: ik kan het nooit goed doen. Die patronen zijn pijnlijk, maar volkomen begrijpelijk als je naar de hechtingsgeschiedenis van beide partners kijkt”, zegt Nynke. “Wat ik in mijn praktijk zie, zijn geen onwillige partners. Het zijn twee mensen die, vaak zonder dat ze het zelf doorhebben, elkaars pijn aanwakkeren.”

Taal geven aan wat eerst onbewust bleef

“Wat ik mijn cliënten laat inzien, is dat hechtingsstijl geen karaktertrek is, maar een overlevingsstrategie. We reageren zoals we in onze jongere jaren hebben geleerd dat nodig was om ons veilig te voelen.” In haar werk keert Nynke daarom altijd terug naar het begin. Niet om te wroeten in het verleden, maar om te begrijpen waar bepaald gedrag vandaan komt.

Wat volgens Nynke helpt, is vertragen. “Ik werk veel met vertraging en verdieping. Eerst naar binnen: wat voel je? Wat is je behoefte? Wat zit daaronder?” Ze ziet vaak dat juist in dat proces de grootste doorbraken plaatsvinden en noemt een voorbeeld uit haar praktijk: “Een man reageerde in eerste instantie heel rationeel op het verdriet van zijn partner. Toen ik hem hier zonder oordeel op wees, uitnodigde om opnieuw te luisteren en de woorden van zijn vrouw met mijn eigen ontroering herhaalde, raakte hij zichtbaar aangedaan. Hij zei: ‘Nu hoor ik eigenlijk pas wat je zegt.’ Zijn partner begon te huilen: ‘Hier verlang ik al zo lang naar.’ Dat zijn de momenten waarop mensen elkaar weer echt ontmoeten.”

Jezelf verliezen in de relatie

Wat Nynke opvalt, vooral bij vrouwen, is een patroon van zelfverloochening in relaties. “Ze gaan over hun grenzen heen om de relatie te redden. Ze houden zich klein, willen niet ‘te veel’ zijn. Bang om behoeftig, lastig, of emotioneel over te komen.” Ook in non-monogame relaties ziet ze dit patroon. “De vermijdend gehechte partner die ruimte zoekt. De angstig gehechte partner die zich aanpast en zichzelf wegcijfert, in de hoop liefde te behouden. Terwijl de vraag niet is: ‘Gun ik het de ander?’ Maar: ‘Kan en wil ik dit zelf werkelijk dragen?’ Dat onderscheid is cruciaal om te voorkomen dat ze zichzelf kwijtraken in de relatie.”

Wat ze uit haar eigen vroegere leven herkent ziet ze ook in haar praktijk: hoe belangrijk het is dat deze mensen hun stem hervinden. Dat ze leren voelen wat ze nodig hebben en waar hun grens ligt, en dat ze dat leren uitspreken. “Niet vanuit verwijt, maar vanuit verbinding met zichzelf.”

Van overleven naar verbinden

“EFT heeft me niet alleen een methode gegeven om met stellen te werken. Het gaf me ook taal voor mijn eigen proces. Het leerde me dat hechtingspijn niet iets is wat je ‘oplost’, maar iets wat je leert herkennen en reguleren. Bij jezelf en bij de ander.”

In de therapiekamer ziet Nynke elke dag opnieuw hoe krachtig dat is. “Wanneer ze begrijpen: ‘Ik doe dit niet om jou pijn te doen, maar omdat ik ooit geleerd heb dat dit de enige manier was om me veilig te voelen’, ontstaat er verzachting. Dan verandert de energie in de kamer. Twee mensen die tegenover elkaar stonden, komen ineens naast elkaar te staan.”

Dat raakt haar ook persoonlijk. “Ik neem het mee naar huis. Niet als last, maar als ontroering. Want ik weet hoe het is om daarin te zitten. En ik weet ook hoe helend het is als je wél gezien wordt. Als je wél contact maakt, voorbij de reflexen, voorbij de patronen. Dáár ligt de echte verbinding.”

Zoek een EFT-therapeut >
Bekijk de opleidingen tot EFT-therapeut >