De mens in de therapeut
Het ‘zelf’ van de therapeut is voor Judith de persoonlijke en emotionele belevingswereld die onlosmakelijk verbonden is met het werk van de therapeut. “In EFT is afstemming het allerbelangrijkste. En als we niet afgestemd zijn op onszelf, kunnen we dat ook niet goed op onze cliënten zijn.”
Daarom is het volgens haar van groot belang dat therapeuten hun eigen triggers, vermoeidheid of spanning leren herkennen. “We hoeven geen supermensen te zijn, maar we moeten wel weten wanneer iets ons werk beïnvloedt.”
Supervisie vs. leertherapie
Bij de opleidingen van EFT-therapeuten en -counsellors komen verschillende vormen van begeleiding kijken. Judith licht toe: “Aan het ene uiterste van het continuüm heb je de lessen voor de theorie en het verwerven van vaardigheden. Daarnaast werkbegeleiding, dan supervisie: daarin gaat het om jouw functioneren als therapeut. Daarna komt leertherapie, en aan het andere eind van het continuum is dan de curatieve therapie voor als je echt vastloopt in je eigen proces.”
Het verschil tussen supervisie en leertherapie is subtiel, maar wezenlijk. “In supervisie blijf je altijd de brug maken naar het werk: wat betekent dit voor je handelen, voor je interventies? Terwijl je in leertherapie de ruimte hebt om je eigen thema’s uit te diepen, los van de casuïstiek.”
Maar de grenzen kunnen overlappen. Soms triggert een gebeurtenis in de therapiekamer iets diep in de therapeut. Judith: “Dan is het belangrijk om stil te staan bij die kwetsbaarheid, maar wel altijd met een link terug naar het werk. Als supervisor vraag ik dan: wat gebeurt er in jou en kan je daarmee aanwezig blijven in de sessie of is er eerst meer nodig?”
Veiligheid en toestemming
Die persoonlijke kant in supervisie vraagt om zorgvuldigheid en veiligheid. Judith: “Je moet als supervisor altijd toestemming vragen: vind je het oké als we hier even bij stilstaan? En als iets vaker terugkomt, kun je voorstellen om daar in leertherapie dieper op in te gaan.” Voorwaarde is een respectvolle afstemming. “We willen niet ongevraagd in iemands binnenwereld duiken. Dat is niet professioneel en voelt onveilig.”
Herken je je eigen triggers?
Hechtingspijn, oude patronen, beschermingsmechanismen; elke therapeut kent momenten waarin iets van vroeger tot uiting komt in het nu. Judith: “Als je ouders bijvoorbeeld jarenlang een moeizame relatie hadden en jij daardoor een zorgende rol op je hebt genomen, kan het gebeuren dat je in een sessie opnieuw de neiging krijgt om te bemiddelen, harmonie te brengen. Maar dat is niet altijd helpend. Je moet jezelf dan terugroepen: dit is niet mijn rol.”
In supervisie helpt ze therapeuten om dat soort reacties bij zichzelf te herkennen. “Wat gebeurt er met je als cliënten ruzie maken, of juist stilvallen? Wat voel je in je lijf? Kun je blijven reguleren? Alleen als je je eigen respons kent, kun je kiezen hoe je handelt.”
Valkuilen in de praktijk
Veelvoorkomende thema’s bij beginnende, maar ook ervaren therapeuten in supervisie zijn: te snel willen, te cognitief blijven of de reactiviteit van cliënten overslaan. “Dan zegt een therapeut bijvoorbeeld: ‘eigenlijk mis je je partner’, terwijl de cliënt nog vol in de boosheid zit. Dan moet je terug naar het begin: eerst de frustratie erkennen. We doen in supervisie eigenlijk precies wat we cliënten leren: we reflecteren de emoties en het proces.”
Vertrouw je emoties
Voor beginnende én ervaren EFT-therapeuten heeft Judith een belangrijke boodschap, namelijk de woorden van Sue: “Trust the emotions. Niet alleen die van je cliënten, maar ook die van jezelf. Dat vraagt moed, zelfkennis en steun. Daarom zijn leertherapie, supervisie én intervisie zo belangrijk. Want dit werk is prachtig, maar ook moeilijk. We moeten veel emoties opvangen. Dan helpt het als je weet: ik ben niet alleen.”
Zoek een EFT-therapeut >
Bekijk de opleidingen tot EFT-therapeut >